เรื่องกล้วย…กล้วย…
เมื่อไม่กี่วันมานี้ ครูเป้าสุดาเพื่อนของแม่อบเชยมาเล่าให้ฟังว่า เพื่อนครูรุ่นน้องที่โรงเรียนนำนักเรียนเข้าสู่บทเรียนด้วยการถามว่า
“นักเรียนคะ รู้จักกล้วยตากกันไหม? ” คงเดาไม่ได้ใช่ไหมคะ ว่าครูกำลังนำไปสู่การสอนวิชาอะไร ไม่ใช่เรื่องการถนอมอาหารหรอกค่ะ แต่ว่าเรื่อง
“ประวัติสมเด็จพระเจ้าตากสิน” ค่ะ แม่อบเชยเลยไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมเด็กจึงรู้จักว่า “พันท้ายนรสิงห์” ในนามน้ำพริกเผามากกว่าวีรบุรุษ ขึ้นต้นมาก็บ่นแล้วค่ะ ว่าแต่ว่า “คุณผู้อ่านรู้จักกล้วยตากกันใช่ไหมคะ”คงมีหลายคนบอกว่า แหมเรื่องกล้วยๆ แค่นี้ ใครจะไม่รู้จักเล่าวันนี้เราจะมาว่ากันด้วยเรื่องกล้วย ๆ นั่นแหละค่ะ เชื่อไหมคะว่า กล้วยเป็นผลไม้ที่ซื้อขายระหว่างประเทศกันมากที่สุดในโลก ในละตินอเมริกาเคยได้ชื่อว่า Banana Republics ค่ะเพราะว่าสินค้าหลักคือกล้วยค่ะ อินเดียเป็นประเทศที่ปลูกกล้วยมากที่สุด มีกล้วยกินได้11 สายพันธุ์ แต่บ้านเรานั้น มีกล้วยกินได้ถึง 48สายพันธุ์ค่ะในสมัยที่ซีเรียลยังไม่กำเนิดขึ้นมานั้น นอกจากนมแม่แล้ว ทารกทาริกาทั้งหลายยังได้กินข้าวบดกล้วยกันเกือบทุกคนค่ะ เมื่อโตขึ้นมาก็จะได้รู้จักสารพัดอาหารกล้วยทั้งคาวทั้งหวาน เช่น กล้วยดิบสามารถนำมาทำแกงเขียวหวาน แกงเผ็ด มัสมั่น ต้มข่า ผัดกะเพรา ยำกล้วย ตำกล้วย น้ำพริก หรือเมี่ยงก็อร่อยทั้งนั้นค่ะกล้วยห่ามทอดเคล้าเกลือหรือเคลือบน้ำตาลเป็นกล้วยฉาบ หรือจะนึ่งกินกับมะพร้าวทึนทึกขูดเป็นเส้นโรยน้ำตาลทรายก็อร่อยไปอีกแบบ ส่วนกล้วยบวชชีและกล้วยเชื่อมนั้นมีรายละเอียดในการทำแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับชนิดของกล้วย เช่น กล้วยน้ำว้าใช้น้ำตาลมะพร้าว กล้วยไข่กับกล้วยหักมุกใช้น้ำตาลอ้อยค่ะ นอกจากนี้ยังนิยมทอดเป็นกล้วยแขกและข้าวเม่าทอดอีกด้วยนะคะ สองอย่างหลังนี้ หากินง่ายมากค่ะมีตลาดที่ไหน มีกล้วยแขกที่นั่นค่ะ แต่เท่าที่จำได้ก็คือว่า อาหารชนิดนี้ที่เมืองแขกไม่มีนะนายจ๋า…
ทีนี้หากกล้วยสุกมากๆ แล้ว นอกจากปอกเข้าปากเสียดื้อๆ เราจะเอาไปทำอะไร อื่นได้บ้างไหม เคยเดินผ่านย่านบางลำพูแล้วเห็นคนแก่ๆ เผากล้วยที่งอมจนเหี่ยวดูแล้วไม่น่าจะกินได้ แต่ถ้าลองชิมดูก็จะรู้ว่าอร่อยไปอีกแบบค่ะ หรือไม่อย่างนั้นก็“กล้วยตาก” ไงคะ พลังงานแสงอาทิตย์ที่มีอยู่มากมาย อย่าปล่อยไว้ให้สูญเปล่านำกล้วยไปตากไว้สักแดดสองแดด แล้วนำมาชุบน้ำผึ้งเสียหน่อย อร่อยเหาะและเป็นยาอายุวัฒนะขนานเอกเชียวล่ะค่ะ นอกจากนี้ยังมีข้าวต้มมัดไส้กล้วย มีขนมกล้วยแม่เอ๊ยยย…
ที่หาบขายกันตามถนนหนทางทั่วไปแล้วยังมีกล้วยกวนให้เด็กๆ เคี้ยวกันสนุกไปเลยด้วยนะคะ แต่หากสังขารเหมาะแก่การกินกล้วยงอมเผาแล้วก็ไม่ควรฝืนไปกินกล้วยกวนล่ะเจ้าคะ ปล่อยให้เป็นภาระของเด็ก ๆ เขาเถอะ เดี๋ยวจะเป็นข่าวหน้าหนึ่งเสียเปล่าๆ ปลี้ๆ ค่ะ ต่อมาเมื่อเรารู้จักการทำขนมอบแบบฝรั่ง ก็มีการนำกล้วยมาเป็นส่วนผสมค่ะ เช่น พายกล้วย เค้กกล้วยหอม แพนเค้กกล้วย กล้วยหอมกับเนยแข็ง ไอศกรีมกับกล้วยหอม Banana Split รวมทั้งกล้วยหอมทอดราดน้ำเชื่อมแบบเวียดนามด้วยนะคะ ส่วนโรตีกล้วยที่ดัดแปลงของแขกมานั้นขอแนะนำว่าให้ไปชิมที่เกาะพีพีนะคะ เพราะแม่ค้าจะเต้นระบำและทำโรตีใส่กล้วยไปได้ในเวลาเดียวกันอย่างเก๋ทีเดียวค่ะมาว่ากันด้วยเรื่องคุณค่าทางอาหารของกล้วยนะคะ ไม่ใช่เรื่องกล้วยๆ เสียแล้วล่ะค่ะ เพราะว่ามีคุณค่าสูงมาก กล้วยน้ำว้าสุกหนึ่งลูกให้พลังงาน 100 แคลอรี มีวิตามินเอ วิตามินซีและยังมีโปรตีนชนิดเดียวกับที่มีในน้ำนมแม่ จึงเป็นอาหารเสริมที่ดีที่สุดของเด็กทารกร่วมกับฟักทองและใบตำลึงต้มสุกบดค่ะ นอกจากนี้ยังย่อยง่ายช่วยในการขับถ่าย เหมาะกับสาวๆ ที่กำลังรักษารูปร่างเพื่อความทันสมัยไปกับแฟชั่นสายเดี่ยว โชว์สะดือเชียวล่ะคะ ค่ำวันหนึ่งในงานอ่านกวี…
ทกวีที่ชื่อ “กล้วยหาย” ของวัฒน์ วรรยางกูรได้ผ่านน้ำเสียงที่นุ่มนวลของนักอ่านสมัครเล่นคนหนึ่ง ทำให้หลายคนอึ้งไป เรื่องนั้นเล่าว่า ผู้ชายคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในซอยต้นกล้วย เป็นคนชอบกินกล้วยมาก เวลากลับมาจากทำงานเขาจะกินกล้วยทุกวัน แต่แล้ววันหนึ่ง เขากลับมาถึงบ้าน กล้วยก็หายไปมองไปเห็นลิงถือหวีกล้วยที่ไม่มีกล้วยแล้วก็เข้าใจว่าลิงขโมยกล้วยจนหมด เลยโมโหเตะลิงไปหลายครั้ง แต่ท้ายที่สุดเขาก็บอกว่า “ ฉันรู้ความจริง ลิงเปล่ากินกล้วยเพื่อนบ้านหลายคน เห็นคนลักกล้วย เป็นคนขุดดิน ไม่ชอบกินกล้วย ลูกเล็กของเขากินข้าวบดกล้วย เขาเป็นคนจน จนไม่มีกล้วย ลูกเล็กหิวนัก เขาจึงลักกล้วย ”หากไปตลาดอีกครั้ง ก็อย่าลืมมองหากล้วยสักหวีนะคะ “หากไทยไม่ช่วยไทยแล้วใครจะช่วยเรา!!!” แม่อบเชยไม่ได้กำลังหาเสียงหรอกค่ะ แต่ว่ากำลังหาแนวร่วมในการกินกล้วยค่ะ เพราะกินคนเดียวทีไร มีผู้ปรารถนาดีแต่ประสงค์ร้ายส่งอ้อยตามมาให้ทุกทีเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจริงๆ…ปล. คราวหน้าเราค่อยมาว่ากันด้วยตำนานของกล้วยนะคะ….ยังมีอีกยาวค่ะอย่าคิดว่าเรื่องกล้วย เป็นเพียงเรื่องกล้วยๆ เชียวนะคะ
บทความดีๆจาก มีโซซัง....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น